مازنی‌خبر :

با کلمه مادر یک جمله بسازید:
من مادرم را دوست می دارم.
مادرم فرشته ای است که روی زمین راه می رود.
دلم برای خنده های مادرم تنگ شده ،
امسال سه سال می شود که ندارمش.
رفیق بی کلک مادر!
مادر را با هر کلمه ای بنویسی ، خودش یک انشا می شود!
از آن انشاهایی که سر کلاس درس می خواندیم و نمره بیست
می گرفتیم.
از آن انشاهایی که هر روز در ذهنمان مرور می کنیم و راز جاودانه شدنش را خوب می دانیم.
مادر ، بزرگداشتی است که زندگی برای رونق زندگی می گیرد و آدمها به پاس متولد شدنشان ، ضیافتی بزرگتر از آن نمی شناسند.
آدمهایی که کمر به عادتهای روزگار بسته اند و چشمی به تا شدن قد صنوبرها ندارند!
صحبت از بزرگداشت روز زن که می شود ، جغرافیای جهان به هم می ریزد و همه خطهای کشیده شده به مرز مشترک تبدیل می شود.
مرز مشترکی که از دل پر مهر مادر می روید و نگاه خیسی که همه دغدغه های آدمی را می شورد و با خود می برد.
دغدغه هایی از جنس دردهای جامعه که گروههای مختلفی از زنان را به کام خود کشیده و رنجنامه های مستندی از خود باقی گذاشته است.
بنا به همین اعتقاد ، هشتم مارس هر سال را روز جهانی زنان نامیده اند.
روزی که زنان کارگر در کارخانه نساجی کتان در شهر نیویورک آمریکا به شرایط کاری سخت و غیر انسانی خود اعتراض کردند و مخالفتشان را با دستمزد کم کارگران زن و بی عدالتی رایج در زمینه حقوق زنان نسبت به مردان اعلام نمودند.
این واقعه به قرن نوزدهم بر می گردد و در سال ۱۸۵۷ میلادی اتفاق افتاده است.
شاید قبل از آن حضور جدی زنان مبارز در جهان آنقدرها احساس نمی شد و به واسطه همین حضور بعدها مطالبات اجتماعی دیگری مثل حق رای ، حق ازدواج و حق طلاق و …. به مشارکت اجتماعی گذاشته شد و در مراجع مختلف قانونی مورد بررسی قرار گرفت.
به همین مناسبت سالانه میلیون‌ها زن در سراسر جهان ، هشتم مارس را جشن می گیرند و با برگزاری اجتماعات و گردهمایی‌های مختلف ، از پیشرفت‌ها ، دستاوردها و عزم راسخی که دارند سخن می گویند.
در کشور ما هم حضور زنان در صحنه های مختلف اجتماعی ، فرهنگی و اقتصادی نمودهای بیشماری داشته است.
زنان و مادران ما به عنوان نیمی از جمعیت کنشگر جامعه ، در کنترل و هدایت تصمیم گیری ها نقش اساسی داشته اند و این نقش دست کمی از مراودات جهانی زنان در عصر ارتباطات و عصر صنعتی شدن ندارد.
روز بزرگداشت زن در ایران باستان هم به عنوان روز اسفندگان یا سپندارمزدان ، در تقویم ایرانیان به ثبت رسیده است.
روزی که به نام روز خرد نامیده می شود و خرد ورزی را در رسیدن به منش نیک می داند.
این روز که در ۲۹ بهمن ماه و بنا به روایتی در ۵ اسفند واقع شده به دلیل نزدیکی اش با فصل بهار به زنان و مادران این سرزمین اختصاص یافت تا فصل جدیدی از رویش در تقویم ایرانیان رقم بخورد.
بعدها و در زمان حکومت پهلوی ۲۵ آذر هر سال به عنوان روز مادر شناخته شد. این روز بر اساس تصمیم هیئت مدیره بنگاه حمایت از مادران که در سال ۱۳۳۹ تاسیس شده بود به عنوان روز مادر نامیده شد و فرح پهلوی نیز از آن استقبال کرد.
از اوایل دهه چهلم شمسی ، هر سال در چنین روزی از یکی از زنان ایرانی به عنوان مادر نمونه سال تجلیل می شد و تلوزیون ملی ایران هم برنامه های مفصلی در این رابطه پخش می کرد.
پس از انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ ، مناسبت روز مادر به روز تولد دختر پیامبر اسلام ، حضرت فاطمه (س) تغییر نام پیدا کرد.
شخصیتی که علاوه بر فرزند پیامبر بودن ، همسر امام اول شیعیان بود و ارادت قلبی ایرانیان مسلمان را با خود به همراه داشت.
مادری نمونه و بهترین الگو برای زنانی که نماد استقامت و مقاومت در بحرانهای سیاسی و اقتصادی سالهای پس از جنگ بودند و داعیه رهبری جریانی را داشتند که از تنگناهای سیاه تاریخ عبور کرده و در عطش کسب هویتی جدید می سوختند.
حالا می خواهد این جنگ فرامرزی باشد یا جنگی تن به تن که برای سیر کردن شکم سفره هایخال و گرسنه تدارک دیده شده است.
مادران سرزمینمان به شاهرگ جغرافیایی وصلند که رنج خاورمیانه را بر دوش می کشد و گویش فاطمی را به نواهای پرطمطراق جهان اول ترجیح می دهند.
چون جهان سومی دارند که قبل از زن شدن ، مادر تمام رنجهای نطلبیده اند!
اگر مادر را سفیر فرهنگی جهان یک کودک بدانیم ، جهان کودکان خاورمیانه سالهاست که از سفیران فرهنگی خود جدا مانده و زیر سنگینی ناامنی ها دست و پا می زند!
مادر اما همیشه هست و ریگهای شنی که از طوفان دیشب بر جای مانده را به سنگری امن برای زندگی تبدیل می کند.
زندگی با فرهنگ ، زندگی بدون جنگ و زندگی پر از زیبایی های ناگهان!
حالا باید دید چند سال نوری طول می کشد تا گفتنی هایی که مادر در گوشمان خوانده به گوش باد برسد؟
باد سرکش ، باد طغیان گر!
آنچه که مسلم است روزها را مناسبتها تعیین نمی کنند.
روزها را آدمهایی تعیین می کنند که از قلب مادر خبر دارند و به انشای سر کلاس نمره بیست می دهند!
من مادرم را دوست دارم!
مادرم فرشته ای است که روی زمین راه می رود!
و من برای داشتنش از همه داشتنهای جهان می گذرم!

مهتاب مظفری سوادکوهی
دی ۱۴۰۱