تقویم دیواری
دهان باز کرده
و منتظر اعلام رسمی رسانه هاست
مادر به انتهای کوچه نرسید
پدر در خانه ماند
و پسر در بمب انتحاری خیابان متولد شد!
خاورمیانه
فرزند نامشروعی است
که قصد سقط شدن ندارد
و جهان سومی ها
هنوز اصرار دارند
از کشاله حوادث بیرون بپرند!
یک خواب مخدر
برای اینهمه خانه کافیست
پس نگران نباشید!
تاریکی را به اتاق ببرید
قفل پشت درها را بیندازید
استخوان آدمهای توی آلبوم
از غیرت شما محکم تر است
از آنهمه خون
که در مدرسه ریخت
یک سوم کتابها هم سرخ نشد!
هنوز به سردی اسلحه عادت نکرده بودیم
که کاریکاتور چکمه های اسماعیل درآمد
مثل دست چپ زهرا که از تخت آویزان بود
مثل کامیون احمد که سربالا نمی رفت
و مثل طناب خانه همسایه بالایی
که فاصله سقف تا زمین را کوتاه می کرد…..
پوست دباغی شده مترسک 
همیشه به درد مزرعه نمی خورد
گاهی مجبوریم تقاطع جاده را دور بزنیم!
شاید یک روز
به خلوت یک کافه برسیم
با قفسه های خالی از زخم
و پنجره اتاق را تا گلو ببندیم
شاید یک روز
برای رسیدن به رودخانه
کلک های زیادی سوار کنیم 
و نخ این ماجرا را
به دست “بادبادک باز” بسپاریم…..

مهتاب مظفری سوادکوهی